Na jakie schorzenia pomaga krioterapia?

Zimno ma też wpływ na zmniejszenie bólu spowodowanego urazami oraz przyspiesza ich gojenia. Nic dziwnego, że najlepsze ośrodki treningowe bardzo często wyposażone są w specjalistyczne kriokomory.

Ale krioterapia może służyć nie tylko sportowcom.

Niska temperatura mobilizuje organizm do działania
O cudownych właściwościach zimna oddziałującego na organizm przekonane są morsy, czyli osoby hartujące ciało poprzez lodowate kąpiele w morzu czy w przerębli. Większość z nas obserwuje ich działania z mieszaniną podziwu i przerażenia. Zaś sami amatorzy zimowych kąpieli twierdzą, że dzięki hartowaniu nigdy nie chorują na infekcje.

W profesjonalnej kriokomorze panuje temperatura minus 120-160 stopni. Co się dzieje z naszym organizmem, gdy zostanie poddany działaniu tak krańcowo niskiej temperatury? Następuje uruchomienie reakcji hormonalnej, powodującej wzrost przemiany tkankowej i podwyższenie ciepłoty tkanek. Zimno oddziałuje także przeciwbólowo, znieczulająco i uodparniająco. W trakcie terapii dochodzi do zwiększonego wytwarzania endorfin, czyli tzw. hormonu szczęścia.
Leczenie zimnem może być stosowane ogólnoustrojowo, jak i miejscowo, czyli na wybrane, chore partie ciała, np. zwyrodniały staw.

Komu zimno może pomóc w odzyskaniu zdrowia
Najlepszy efekt terapeutyczny dają zabiegi krioterapii ogólnoustrojowej. Dotyczy to zwłaszcza osób z chorobami narządu ruchu, m.in. cierpiących z powodu bólu stawów, mięśni, stanów zapalnych, obrzęków. U chorych obserwuje się także poprawę nastroju, ustąpienie zmęczenia, przypływ energii, rozluźnienie mięśni.

Leczenie zimnem jest zalecane w przypadku wielu chorób, szczególnie narządu ruchu - zarówno o podłożu zapalnym, jak reumatoidalne zapalenie stawów, jak również chorób zwyrodnieniowych, czy o podłożu metabolicznym, jak np. dna moczanowa. Na liście wskazań znajdują się również dyskopatie, fibromialgia, osteoporoza, choroby zapalne tkanki łącznej oraz zmiany porurazowe, np. przykurcze czy bolesne blizny pooperacyjne.

Krioterapia jest dobrym uzupełnieniem terapii stwardnienia rozsianego, pomaga przy niektórych schorzeniach neurologicznych (m.in. niedowładach, rozsianym zapaleniu mózgu, miastenii, chorobie Parkinsona czy ostrym zapaleniu nerwów).

Zamiast bólu i sztywnych stawów, przypływ energii
Choć krioterapia jest metodą bezpieczną, pacjenci powinni być do niej kwalifikowani przez lekarza. Istnieje bowiem cały szereg przeciwwskazań do tego zabiegu, np. choroba nowotworowa, otwarte rany, poważna niedokrwistość, niedoczynność tarczycy, wiek powyżej 65 lat (to przeciwwskazanie względne), niektóre choroby układu sercowo-naczyniowego, np. zaburzenia rytmu serca, niestabilna dusznica bolesna czy wady zastawek.

Specjalista kwalifikujący na zabiegi krioterapii ogólnoustrojowej bierze pod uwagę nie tylko wiek pacjenta i jego stan zdrowia, ale także zażywane przez niego leki, stan odżywienia czy sprawność naczyń krwionośnych.

Przed wizytą w kriokomorze pacjent jest instruowany, jak powinien się zachowywać, np. nie wolno pocierać skóry, należy oddychać w specyficzny sposób - brać krótkie wdechy. Po skontrolowaniu ciśnienia tętniczego, pacjent trafia do przedsionka kriokomory - panuje w nim temperatura minus 60 stopni. Tam przebywa 15-30 sekund.Po zaadaptowaniu się do niskiej temperatury, przechodzi do komory właściwej, gdzie temperatura waha się od -110 do -160 stopni Celsjusza. Pojedynczy zabieg trwa od 60 do 180 sekund.

Bezpośrednio po wyjściu z kriokomory pacjent zmienia strój na sportowy (w komorze nosi rękawiczki, ciepłe skarpety, czapkę i strój kąpielowy) i przez 30-60 minut wykonuje ćwiczenia gimnastyczne. To nieodłączny element terapii - w czasie tej gimnastyki krew zawierająca dużą dawkę tlenu krąży kilka razy szybciej. Pacjent odczuwa przypływ energii i dobrego nastroju, ustępują ból i sztywność stawów, poprawia się sprawność. Krioterapię wykonuje się w cyklach - zwykle obejmujących 10 zabiegów.

WIĘCEJ PRAKTYCZNYCH PORAD ZDROWOTNYCH - KLIKNIJ TUTAJ!